گاهی توفیقاتی بدست می آید،ولی اصرار داریم به بخت خود لگد بزنیم!!

زنى از بستگان دختر آقا شیخ جواد مجتهد رشتى-رحمه الله- مى‌گوید:

با پدر و مادرم از ایران به زیارت عتبات رفتیم، و آنان مرا در نجف به طلبه‌ى سیدى تزویج کردند و رفتند.
از سویى دورى آن‌ها مرا ناراحت مى‌کرد، و از سوى دیگر گاهى شوهرم نزدیک ظهر همراه با مقدارى گوشت و چند میهمان وارد منزل مى‌شد.
 لذا من با شوهر بد اخلاقى مى‌کردم و منشأ آن دورى والدین بود.
 البته خوب است والدین در این امر مواظب باشند و دخترشان را به تزویج کسى که در جاى دور زندگى مى‌کند در نیاورند.
آن خانم مى‌گوید: مریض شدم و تب به شدت مرا فرا گرفت،
در همان حال، در حالت بیدارى حضرت زهرا-علیها السلام- را دیدم، فرمود:
 "شفاى تو به دست شوهرت مى‌باشد." و به من توصیه فرمود که با او خوش رفتار باشم.
شوهرم از راه رسید و عباى خود را روى من انداخت، و من بلافاصله شفا یافتم
و به حرم حضرت امیر-علیه السلام- مشرف شدم و به آن حضرت اصرار کردم که یا مرگ مرا برساند یا والدین مرا.
 از حرم بیرون آمدم و دیدم که حضرت امیر-علیه السلام- درست از جهت مقابل من وارد صحن مى‌شود،
تغییر مسیر دادم و به جهت دیگر حرکت کردم تا با حضرت مواجه نگردم،
دیدم به سوى من تغییر مسیر دادند تا این که به خدمت ایشان رسیدم.
فرمود: "خانم ما به تو نظر داریم، با شوهر خود خوب رفتار کن،
برو در سرداب منزل با ذغال تا چهل روز روى دیوار علامت بگذار روز چهلم والدین‌ات مى‌آیند،
هم چنین براى برآورده شدن حوایج خود بالاى بام برو و چند صلوات بفرست، درست مى‌شود.
" وى مى‌گوید: من این کار را مى‌کردم، وقتى شوهرم گوشت و لوازم طبخ را مى‌آورد، همه را در دیگ مى‌ریختم
و بالاى بام مى‌رفتم و چند صلوات مى‌فرستادم و مى‌آمدم و مى‌دیدم غذا پخته و طبقه بندى و چیده شده و خوش طعم و لذیذ آماده است!
(منبع: در محضر آیت الله العظمی بهجت،ج1،ص 53)